Dokument przywileju cechu sukienników w Bielsku-Bielitz z 1626 roku

Tekst  dokumentu wydanego w języku niemieckim: Potwierdzenie przywilejów wydanych

przez Księcia Wacława na Śląsku z Cieszyna i Głogowa wydanego w Cieszynie we wtorek po Bożym Ciele w 1548 roku

oraz jego syna Księcia Fryderyka Kazimierza nadany we Frysztacie 1września 1565 roku, przez właściciela Bielska Jana Sunnegh-a zatwierdzony w poniedziałek po święcie Trzech Króli w 1626 roku.

Tłumaczenie na język polski:

Ja Johann Sunnegh baron na Jessenitz pan na Budietynie i Bielsku.

Proszono mnie uniżenie, abym, jako prawny i naturalny dziedzic nie tylko książęce przywileje potwierdził, lecz

przez artykuły rozszerzyć i polepszyć je zechciał.

1.Po pierwsze Mistrzom tego rzemiosła sukienniczego w Bielsku obecnie i w przyszłości zezwala się farbować.
Różnego rodzaju sukna, które od wielu lat gotowe tu wykonują, i w przyszłości wykonywać mogą o długości przyciętej w Cieszynie i na Morawach, według możliwości każdego i upodobania
I Każde takie sukno ma być oznakowane przez powołane do tego i zaprzysiężone osoby, zawieszonymi na nich, zależnie od ich wartości. Jedną, dwoma lub trzema pieczęciami. Żadne sukno bez pieczęci nie może być sprzedawane pod karą 3 groszy.

2.Po drugie Kto oprócz rzemiosła sukienniczego chciałby prowadzić sklep z suknami, ma to czynić sam i winien cechowi sukienniczemu być posłusznym. Ma handlować tylko tutejszymi suknami, a nie wolno mu handlować innymi.
Ważne sprawy dotyczące handlu mają być omawiane w cechu obecności mistrzów cechowych i starszych mistrzów, gdy cały cech jest zgromadzony i wtedy podejmowane uchwały są prawomocne.

3.Po trzecie. Żadne zagraniczne sukna nie mogą być sprzedawane przez tutejszych lub obcych, nawet sukna podobne do wykonywanych przez tutejszy cech, na jarmarku św. Mikołaja i odpustowym jak i w innym czasie( oprócz dwóch wolnych jarmarków wielkopostnego i na św. Jana Chrzciciela), tak w sztukach, jak i w kawałkach. Towar taki będzie skonfiskowany i przeniesiony do mnie, abym ja lub moi potomkowie i następcy zobaczyli przestępcę.

4.Po czwarte. Kto oprócz rzemiosła sukienniczego chciałby prowadzić sklep z suknami, ma to czynić sam i winien cechowi sukienniczemu być posłusznym. Ma handlować tylko tutejszymi suknami, a nie wolno mu handlować innymi

5.Po piąte. Ważne sprawy dotyczące handlu mają być omawiane w cechu obecności mistrzów cechowych i starszych mistrzów, gdy cały cech jest zgromadzony i wtedy podejmowane uchwały są prawomocne.

6.Po szuste.Każdy, czy z miasta czy ze wsi naszej posiadłości, gdy się wyuczył rzemiosła w innych miastach, przetrwał okres nauki i chciałby przyjść do cechu i być mistrzem, a także odbył już wędrówkę, powinien potwierdzić swą wędrówkę, jakby tu uczył się, a przed uzyskaniem praw mistrzowskich musi przez 2 lata przy tutejszym cechu pracować, a kto się tutaj uczył rzemiosła i był na wędrówce, musi 1 rok pracować, a jeśli ktoś chce wędrować i pracować, musi to uzgodnić z całym cechem.

7. Po Siódme. Kto chce tu zostać mistrzem, musi się  zgłosić do cechu na zebraniu kwartalnym i wpłacić 1 talar śląski do skrzyni cechowej.

8. Po ósme. Jeśli komuś przyznaje się pełne prawa mistrzowskie, musi przy uzyskaniu praw cechowych złożyć 9 talarów, beczkę piwa marcowego,

 a starszym mistrzom poczęstunek. Syn mistrza, który bierze sobie za żonę córkę mistrza, ma pozostać przy starym porządku.

9.po dziewiąte. Każdy, kto chce tu zostać mistrzem musi poślubić ślubnie urodzoną.

10.Po dziesiąte. Uczeń ma się uczyć rzemiosła przez 4 kolejne lata, jak to jest w zwyczaju w innych miastach.

Przy przyjmowaniu ucznia ma być wpłacony do cechu 1 talar śląski, a cechowi beczka piwa marcowego, zaś przy wyzwolinach po wyuczeniu 1 achtel.

11.Po jedenaste. Nikt, kto nie uczył się przez kolejne 4 lata rzemiosła, nie może w tym cechu zostać mistrzem.

I tak ja, zgodnie z wniesioną do mnie prośbą cechu sukienników, potwierdzam te przywileje i poprzednie artykuły, udzielam zgody w nadziei na pomnożenie cechu sukienniczego tutejszego, tak jak moi poprzednicy, i w czasie moich rządów obiecuję opiekę w zamian za służbę mojemu dworowi, jak i po mnie moi spadkobiercy i potomkowie. Poświadczam i umacniam, jako prawy i naturalny dziedzic posiadłości Bielska ten przywilej cechu sukienników, daję na to swą łaskę i pełne prawo na 12 artykułów, które całość spraw cechowych w Bielsku teraz i w przyszłości, regulować, przestrzegać i utrzymywać będą. Przez to ja w imieniu swoim i swoich następców

Na posiadłości w Bielsku obiecuje potwierdzonych przywilejów przestrzegać, ochraniać je a jeśliby ktoś je podważył, wpłaci do zamku 50 florenów Dla potwierdzenia podpisuję ten list własnoręcznie i zmieszam pieczęć. Było to w Bielsku w poniedziałek po Trzech Królach 1626 roku. Przy tym byli obecni: (nazwiska) .Pan Wilhelm Kappel na ten czas przewodniczący rady miejskiej bielska. Pan Hieronim Praetorski  ze Starego Bielska i Filip Fryderyk Vetter  Speth, mój piszarz który ten list  napisał.

Podpis

Johann Sunnegh.

...........................................................................

Zobacz więcej na stronie: http://sukiennicy-tuchmacher-bielitz.prv.pl/

Oraz pozostałe cechy Bielitz -Biala: http://bielsko-biala-cechyrzemieslnicze.prv.pl/

Strona tytułowa księgi z 1581 roku.

Zobacz więcej na stronie: http://sukiennicy-tuchmacher-bielitz.prv.pl/

Przykładowa strona z  tej księgi.

Zobacz więcej na stronie: http://sukiennicy-tuchmacher-bielitz.prv.pl/

Pamiętnik cechu sukienników Bielskich od 1775 roku. AP- Katowice oddz.Bielsko-Biała sygn.13/105/6

Składa się z trzech części:

1. Przyjęcia uczniów.

2. Wyzwolenia czeladników.

3. Nabycie praw mistrzowskich, a także daty ich śmierci.

Okładka pamiętnika. [Skóra tłoczona ze śladami zdobienia złotem]

Strona tytułowa części pierwszej.

Strona tytułowa części drugiej.

Przykładowa strona części trzeciej pamiętnika.

Zobacz więcej na stronie: http://sukiennicy-tuchmacher-bielitz.prv.pl/