Organiści Lipniccy:

1. Jan Maczakowic- od ? do zm.30.04.1737

2. Tomasz Gieldanowski od 1737 do 1756 roku.

      3. Józef I Gieldanowski  od 1756 do 1794 roku.

      4. Ignacy Walenty Gieldanowski w 1788 z ojcem Józefem I Gieldanowskim.

      5. Jan [Nepomucen] Gieldanowski- od 1794 do 1797 roku..

6. Antoni Gieldanowski od  1797 do 1849 roku.

      7. Józef II Gieldanowski od 1849- 1850 roku.

8.Jan Faykis od 1850 do 1859 roku.

9.Jan Figwer od 1860 do 1864 roku.

10. Franciszek Kunert  od 1864-do 1870 roku.

11. Konstanty Wojciechowski  od 1870-do 1875 roku.

12. Wojciech Rytko  od 1875-do 1888 roku.

      13. Teofil Bajorski od 1888 do 1939 roku.

     14. Władysław Lindert od 1939 do 1946 roku.

     15. Władysław Kanik od 1946 do 1977 roku.

     16. Tadeusz Bojdys od 1977 do 1994 roku.

17. Andrzej  Mozgała od 1994 do 2007 roku.

18. Grzegorz Sordyl od 2007 roku. [ w 2017 ]

To szybki wykaz. Każdą postać organisty parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
i św. Walentego w Bielsku-Białej -Lipnik rozwinę poniżej.

 Prawdopodobnie przed rokiem 1674-1683 były w Lipniku organy.

 Uposażenie dla organisty potwierdziła donacja Anna Konstancja z Charęźla Silnicka-ex Sapiecha, ex Lubowiecka.
W latach 1681-1683 –zarządzała już sama wdowa Silnicka. Czy powstały nowe organy?

Może wybudował je znany w tym czasie Organmistrz Wawrzyniec Herbutowski z Kęt?
Wspomina o nim na karcie k-464 r. pod datą 1725 roku, jako twórcę organów w Rychwaładzie, Andrzej Komoniecki.
Może stare oddano do powstałej w 1708 roku kaplicy misji jezuickiej w Białej i grał na nich syn Tomasza Gieldanowskiego, Kazimierz Gildon wspominany w księgach parafii lipnickiej [ zmarły 31 grudnia 1759 roku].
Później w katastrze Józefińskim z 1785 roku pole Gieldanowskich  nr. topograficzny 1001 z nr domu 103, jest poza uposażeniem parafii i rektora szkoły na terenach folwarku  wójta -starosty lipnickiego.
Być może to właśnie donacja Anny Konstancji Silnickiej dla organisty lub potwierdzenie donacji króla Kazimierza Jagiellończyka z 1454 roku dla organisty
lipnickiego na gruntach wójtowskich, poza lokacyjnymi uposażeniami szkoły i Plebana świadczyłoby o istnieniu organów w Lipniku już w 14-15 wieku.

 Dodajmy od około 1680 roku proboszczem lipnickim jest  Ks. Jan Józef Polak o którym opowieść w innym miejscu.

............................

Pewną wzmianką o organach jest wizytacja biskupia w 1729 r. Wizytacja notuje ambonę stojącą pod łukiem tęczy oraz pięknie urządzony chór dla kantonów na który są organy ,,fixm vocum". ^[25]

[25.] Archiwum Kurii Metropolitarnej w Krakowie- A.V. Cap Tom 61,  wizytacje 1729-32 r. str.1063  [cytat z Monografii  Lipnika z 1966 ]

.........................

fixus = ustalony, vocum = głosach, zawołaniach

..........................................................................................................

Istnieją informacje o instrumentach z XIV wieku w Polsce.
W roku 1373 wykonano reperację organów w kościele Bożego Ciała w Krakowie [na Kazimierzu], istniały już organy w katedrze płockiej.
Można także znaleźć dużo informacji o zbudowanych w 1381 organach w Kętach.
Organy te były już wyposażone w pedał. Według Praetoriusa w 1460 roku powstał instrument wyposażony w piszczałki językowe, czyli regał.

Podobnie i w Polsce wiek XVII przyniósł wiele nowego.
W tym czasie powstały organy w Olkuszu (1612) i Kazimierzu (1620).
Wymienić tu należy także pozytyw z klasztoru klarysek w Starym Sączu. W XVII wieku działała w Polsce rodzina Nitrowskich.
Najstarszy z rodziny - Jerzy Nitrowski zbudował organy w kościele Mariackim w Krakowie, a wraz z synem Andrzejem słynne organy w kościele Mariackim w Gdańsku.
Pochodzące z końca XVII wieku organy w kościele bernardyńskim w Leżajsku zbudował Jan Głowiński.

Polskie organy XVIII-wieczne posiadały swój indywidualny charakter. Świadectwem są liczne prospekty organowe.
Należy wymienić pochodzące z 1724 roku organy u św. Anny w Krakowie autorstwa Szymona Sadkowskiego, organy z kościoła św. Anny w Warszawie.
Ważny zabytek stanowią zbudowane przez Józefa Sitarskiego w XVIII wieku organy w opactwie cystersów w Jędrzejowie. Uwagę zwraca wielkość instrumentu (trzy manuały i pedał). Atrakcją jest wysuwana czwarta klawiatura. Klawisze wykonane są ze szlachetnego drewna i z kości, a klucze rejestrowe odlane z brązu.

Kraków -Bazylika Bożego Ciała (Kazimierz)

Budowa monumentalnej, gotyckiej świątyni rozpoczęła się w XIV stuleciu, z fundacji króla Kazimierza Wielkiego. Początkowo wzniesiono jedynie prezbiterium, oddane do użytku liturgicznego w 1387 roku.
Następnie powstał bazylikowy korpus, ukończony ostatecznie w XV stuleciu. Pierwsze udokumentowane wzmianki o organach pochodzą już z XIV wieku.
Wiadomo, że w tym czasie chór muzyczny zlokalizowany był przy północnej ścianie istniejącego wówczas prezbiterium. Wiodły nań kręte, kamienne schody mieszczące się w wieżyczce przylegającej do zakrystii.

 Zachowały się zapisy archiwalne wspominające o instrumencie zbudowanym w latach: 1373-1378 przez mistrza Macieja, a następnie przebudowanym w 1385 roku.
Wykonawcą tejże przeróbki był niejaki Jan – być może identyczny ze znanym wówczas organmistrzem Janem Wancem, pochodzącym z Żywca.
Tenże budowniczy wykonał w 1381 roku organy dla kościoła w Kętach pod Krakowem.
Instrument ten dysponował jednym manuałem oraz klawiaturą pedałową, toteż można przypuścić, że mistrz Jan zainstalował sekcję pedału również w omawianych organach krakowskich.

Instrument w kościele Bożego Ciała poddawany był wielokrotnym naprawom. W 1584 roku reperował go Stanisław Lwowczyk, natomiast w 1592 roku – mistrz o imieniu Sebastian.
Dnia 9 grudnia 1594 roku świątynię dotknął pożar, który całkowicie zniszczył istniejący dotychczas instrument. Z pewnością niedługo potem zrodziła się myśl zbudowania nowych organów. Zachował się nawet ich projekt, opracowany w 1606 roku. Powstały wówczas instrument dysponował 28 głosami, rozdzielonymi pomiędzy dwa manuały i pedał.
Jerzy Gołos sugeruje, że przytoczona powyżej dyspozycja może być nieco późniejsza.
W myśl tego założenia miała ona stanowić projekt planowanej, lecz nigdy niezrealizowanej przebudowy organów, którą zobowiązał się wykonać Szymon Lelia w 1626 roku.
Niejasną pozostaje, zatem kwestia datowania owego spisanego doboru głosów.
Instrument był naprawiany w 1612 roku przez mistrza imieniem Wojciech.
Ponadto w 1646 roku organy reperował Tomasz Turski – dominikanin. Opisany instrument spłonął w 1658 roku podczas pożaru kościoła.

Nowe organy powstały w 1664 roku, a ich twórcą był organmistrz Bartłomiej, wiązany z nieznanym bliżej Bartłomiejem Jakowiczem.
Pierwotnie był to instrument 25-głosowy, co potwierdza zapis kronikarza Jana de Nigro Valle. Kolejne, nowe organy zbudował Michał Sadkowski w latach: 1765-1766.
Przy dekoracji ich prospektu pracował snycerz Sebastian Fessinger oraz dominikańscy bracia zakonni: Jan i Łukasz.
Warto nadmienić, że zewnętrzna struktura obiektu zachowała się do chwili obecnej w niezmienionym kształcie. Ukończony instrument posiadał 20 głosów i wyposażony był w jeden manuał oraz sekcję pedału.
Usytuowano go na niewielkim chórze muzycznym, ponad baldachimowym zwieńczeniem stall w prezbiterium.
Warto nadmienić, że wszystkie opisane dotąd instrumenty znajdowały się w tej części kościoła.
W latach: 1775-1778 przy organach pracował czynny w Krakowie organmistrz – Ignacy Ziernicki.
Orzekł on wówczas, że „…organ jest zbyt mocny i może spowodować pęknięcie murów…”, wobec czego polecił usunąć 6 lub 8 głosów, co też wykonano.
W 1847 roku instrument naprawiał Roman Ducheński, o czym świadczy napis: „1847 RD” wypalony na desce szafy organowej.
Strojenie organów przeprowadził w 1850 organmistrz nazwiskiem Baczkiewicz. Dokonał on również częściowo nieudanej modernizacji miechów.
W 1872 roku Roman Ducheński ponownie pracował przy instrumencie, tym razem dodając doń 4 nowe głosy.
Ponadto wewnątrz szafy organowej odkryto szereg wypalonych inicjałów, nazwisk oraz dat – między innymi:
A. O. (Andrzej Ostarzewski?), M. M. (Mateusz Mielczarski?), Z. A. (Aleksander Żebrowski?), Fall (Tomasz Fall), Kwaśniewski 1934, T. M., Mikołay i inne, częściowo zatarte i nieczytelne.
Można zatem przyjąć, że wymienieni organmistrzowie, pracując w kościele Bożego Ciała, pozostawili inskrypcje wewnątrz instrumentu.
……………………………………………………………….

Jak widzimy organy w Lipniku nie były by w Diecezji Krakowskiej czymś nowoczesnym.
Nawet w 14 wieku były organy w Kętach i był organomistrz pochodzący z Żywca Jan Wanc.
Wśród zapisów archiwalnych zachowały się pojedyncze wzmianki dotyczące nieznanych bliżej pozytywów, które w ciągu wieków znajdowały się w Bazylice.
W 1629 roku remont takiego obiektu przeprowadził niejaki Tomasz, hipotetycznie utożsamiany z Tomaszem Rayberem – organmistrzem działającym w Krakowie.

Kraków kościół Św. Krzyża - istniejący w aktualnym kształcie architektonicznym od pierwszej połowy XVI wieku wyposażono w organy w drugiej połowie wieku XVII

[ Dodajmy Kościół ten stał się wzorem przebudowy kościoła Lipnickiego w 1516 roku z prostą ściana prezbiterium widoczną na mapie Lipnika z 1845 roku.]

Dokładną datę trudno obecnie ustalić; można przypuszczać, że prace przy odnawianiu świątyni, prowadzone w latach: 1683-1684 staraniem biskupa krakowskiego – ks. Andrzeja Trzebnickiego,
objęły również budowę przylegającego do wieży chóru muzycznego wraz z organami.

[ Kolejna uwaga Wspomniany biskup mianował Ks. Jana Józefa Polaka proboszczem lipnickim.]

Cechy stylistyczne prospektu organowego oraz najstarszych fragmentów parapetu chóru (odsłoniętych w 1995 roku) wskazują na jednakowy czas powstania chóru muzycznego i organów.
Obecnie drewnianą konstrukcję chóru muzycznego stanowią – wpuszczone w zachodnią ścianę nawy – belki,
podtrzymywane przez długi, profilowany, modrzewiowy tragarz, wsparty pośrodku dwiema kolumnami o korynckich kapitelach.
Pierwotna, pochodząca z drugiej połowy XVII stulecia, dekoracja plastyczna balkonu została – zapewne kilkadziesiąt lat później – przeobrażona poprzez zmianę zdobnictwa
i wprowadzenie malowanych na płótnie obrazów z postaciami świętych, zasłaniając w ten sposób sceny z muzykującymi puttami
– tak charakterystyczne dla dekoracji parapetów chórów organowych, malowane bezpośrednio na drewnie.
W centralnej części balkonu usytuowano organy, nadając im formę architektoniczną równie piękną, jak niepowtarzalną.
Prospekt składa się z uformowanego na kształt kielicha cokołu, wspierającego zasadniczą część szafy organowej, której dominantą jest najwyższa,
trójkątnie zarysowana wieżyca z piszczałkami frontowymi Pryncypału 8’.
Symetrycznie występujące po obu stronach dwa trójczłonowe segmenty wyposażono w wieżyczki, zakomponowane na rzucie półkola, tworząc kolejne akcenty architektoniczne.
Pośrodku cokołu – pod główną wieżycą, obramowaną kolumnami o korynckich kapitelach – umieszczono trójczłonowy Pozytyw,
wyodrębniający się wyraźnie dzięki znacznemu wysunięciu do przodu względem pozostałych części prospektu.
Dekorację snycerską stanowią dwa maszkarony pod półkolistymi wieżyczkami.
Inne detale: uszy, zwieńczenia i ażurowe kotarki, przesłaniające górne labia piszczałek – występują w przeważającej części w formie ornamentu małżowinowo-chrząstkowego.
Wyjątek stanowią jedynie kotarki oraz zwieńczenie wieży centralnej, gdzie pojawia się późniejszy ornament – o kształcie suchego akantu, podobny do motywów, wypełniających cztery płyciny chóru muzycznego.

Pierwsza wzmianka, zanotowana w aktach wizytacyjnych, pochodzi z 1748 roku: ...Ubi Organum septem vocibus constans cum pedali, et aliud parvum vulgo Pozytew constans sex vocibus... .
Zmusza do zastanowienia sposób opisania instrumentu: osobno potraktowano bowiem zasadniczy instrument – Organum, a osobno mniejszą i w pewien sposób wyodrębnioną – Pozytew.
Nasuwa się, więc pytanie: czy Pozytyw pierwotnie był wbudowany centralnie w parapet balkonu?
Wyczerpującą odpowiedź umożliwiły prowadzone w 1995 roku prace konserwatorskie.
Okazało się, iż w drewnianej konstrukcji parapetu nie ma żadnych śladów, wskazujących na jakiekolwiek późniejsze zmiany, czy przeróbki.
Należy wnioskować, zatem, że: albo opisany w 1748 roku instrument składał się tylko z jednego, liczącego 7 głosów Manuału wraz z Pedałem,
a na chórze znajdował się także ów Pozytyw 6-głosowy, jako osobny instrument;
albo były to już wówczas organy dwu manuałowe z wyraźnie zautonomizowaną sekcją Pozytywu, ulokowanego w obecnie zachowanym miejscu.

Prawdopodobni organiści lipniccy w XVI i XVII wieku

przed 1596 po - Bartłomiej z Bielan

wizytacja biskupa Radziwiłła z 1596 roku

przed 1617 po - Wawrzyniec

wizytacja biskupa Szyszkowskiego z 1617

przed 1645 po  N. N  kierownik szkoły

wizytacja biskupa Gembickiego z 1645 roku

przed 1679 po - kierownik szkoły organista ma być katolik.

wizytacja biskupa Trzebickiego z 1679 roku

Znamy dziś tylko pewnie nazwiska organistów odnotowanych w księgach parafialnych:

1. Jan Maczakowic  od ? do zm.30.04.1737 organista uposażony
czy tylko z potwierdzenia przez Silnicką pola dla organisty?
Zapewne był organistą z 1732 roku. Odpowiadałby na wskazania ks. biskupa Trzebnickiego z 1679 roku

2. Tomasz Gieldanowski organista od 1737   [ jako organista miałby ok.61 lat]
ur. przed 1676 - zgon 28.05.1756

[są zapisy Tomasza-świadka ślubów z 1742 bez podania zawodu] 

oraz inne z podaniem zawodu.

 W chwili zgonu około osiemdziesięcioletni  może tylko 76 lat?

ślub ok. 1726 roku?  [ Poza zakresem zachowanych ksiąg parafialnych.]

żona  Anna ur. ok. 1703- zgon 15.04.1763 - w wieku 60 lat jako wdowa.

[ uwaga w 1719 roku przebudowano wieżę kościoła i dodano baniasty dach. za Andrzejem Komonieckim wójtem żywieckim]

Może w tym czasie stare organy 14-15 wieczne zastąpiono barokowymi?

Może stare organy oddano do kaplicy w Białej powstałej po 1709 roku?

- Kazimierz Gieldon  był organistą w Białej. Zmarły 31.12.1759 roku młodzieniec urodzony przed 1742 rokiem?
Organy wspomniane w wizytacji archidiakona krakowskiego Michała Kunickiego ze stycznia 1732 roku.
Kaplica w Białej posiadała wówczas ołtarz z obrazem Opatrzności Bożej oraz ,, pozytyw”
(małe organy) Kazimierz to zapewne najmłodszy syn Tomasza Gieldanowskiego organisty w Lipniku.

Tu kolejna uwaga był nim wspominany powyżej  ~100 letni Ks. Jan Józef Polak- proboszcz lipnicki i komorowicki, dziekan żywiecki.

Prosi się w tym miejscu pokazać drzewo genealogiczne rodziny Gieldanowskich vel Giełdanowskich.

Pozwoli to zrozumieć kolejne zapisy.

3. Józef-I Gieldanowski  organista  od 1756  [w wieku 30 lat]

ur. ok. 1726 zgon 24.03.1794 -lat 68. syn Tomasza.

1 żona Joanna umiera 20.08.1760 - ślub ok.1747.

dwoje dzieci: NN syn zgon 28.07.1758. Anna Małgorzata ur. 13.06.1758-zgon 10.01.1772,

2 żona Teresa  jako wdowa umiera w 1831-dom nr 231 roku w wieku 97 lat, zatem urodzona w 1734.

ślub ok. 1761. Być może ślub w parafii pani młodej stąd brak, w Lipniku.

8 dzieci:

NN syn [Franciszek Jan?] + 24.12.1762

Antoni Franciszek +07.11.1763

 Marianna Teresa ur. 06.09.1766

Józef Grzegorz ur.12.02.1769

Teresa ur.23.08.1771

Ignacy, Walenty ur.13.01.1774 zgon po 1788 Organista w 1788 roku.

Jan [Nepomucen] ur.17.08.1776 organista

 Antoni ur. 27.06.1780 organista

4. Ignacy Walenty Gieldanowski  organista w 1788 przy chrzcie Marianny Feikis [organista w wieku 14 lat.]

Ignacy, Walenty ur.13.01.1774 - zgon po 1788.
 Syn Józefa-I  i Teresy

5. Jan [Nepomucen] Gieldanowski  organista od 1794-1797? [miał 18 lat] od 1801[ ur. Dorota] zapisany  propinator

 przy zgonie Doroty w 1802 skryba propinacji.

 ur. 17.08.1776-dom-95- zgon 25.07.1836-dom-231 ten sam co Teresy Gieldanowskiej [Matki]

[syn Józefa 1  z daty ślubu 23 lata w 26.07.1796 dom 103 faktycznie 20 lat naciągany wiek przez proboszcza].

Chrzest.

Ślub.

 Ślub z  Anną [Joanną]  Homa córką Tomasza i Ewy dnia 26.07.1796- Lipnik nr 103

[ur. 07.05.1778 Lipnik 9 –zgon 27.05.1836 - Lipnik nr 231.

Zgon Jana Gieldanowskiego.

Dzieci :

Jan [Ksiądz] ur. 15.06.1797

Anna ur.23.07.1800

Dorota ur.26.11.1801 zgon 1802

Anna ur. 1808 ślub z Jakub Szafran 31.05.1826

Georg  1815-1854 rolnik ślub z Jadwigą Bulowski córka ur.21.06.1849 Lipnik15

Ignacy  ur.1819 zgon 19.11.1836

6.Antoni Gieldanowski organista  od  1797 do 1849   ur.27.06.1780 syn Józefa I i Teresy

Chrzest:

 po bracie Janie, który został propinatorem [zapis z  1801] skrybą propinacji w 1802 roku.

opis dokumentu z 1803 [pokazany powyżej] organistówki w ,,Zarysie dziejów Lipnika” str. 147, to błąd autora dr J. Polaka.
bo Antoni byłby 13 letnim właścicielem gruntu.
Jak widzimy opis nie podaje imienia organisty, w tym czasie 1803 mieszkał tam jego ojciec Józef I opis cytowany wcześniej. [J. Motak]

 ślub 17.09.1798 Lipnik 103 organista w wieku 19 lat w dniu ślubu żoną Marianna Feykis

 wspominany w 1852 roku, jako uwłaszczony chłop plebański ? [2-bład dr J. Polaka ]

bo Antoni zmarł  - 21-03-1849 jako nauczyciel-szkoły w Lipniku

1 żona Marianna Feykis  ur. 08.02.1788 Lipnik 34  zgon 29-08-1845 Lipnik 102

córka Andrzeja Feykis i Ewy Procner. Ciekawostką jest chrzestny Ignacy Gieldanowski brat Antoniego

Zgon Marianny.

6 dzieci:

Jan ur.27.07.1789,

  Marianna ur.01.02.1801 Lipnik 103

Józef II [organista] ur. 07.01.1805 Lipnik nr 103- zgon 20.10.1896 żona Marianna Then
Zobacz poniżej.

Franciszek 1813-1818, Zuzanna 1817-1818,

Katarzyna 1823-1825

2 żona Petronela Ostiadal ur. 1820 w Litawia [Ołomuniec] ślub 26.11.1846

Zapis pola Antoniego w księgach Lipnika

7. Józef II Gieldanowski organista od 1849 do 1856 - ur.07.01.1805 Lipnik 103 syn Antoniego i Marianny Feykis.

 ślub 30.10.1827 Lipnik 103- zgon  20.10.1869 Lipnik 23

żona Marianna Then ur. 26.03.1805 córka Macieja Then i Marianny Urbanke zgon 16-03-1875

5 dzieci:

Joanna  ur.10.03.1830 zgon 14.03.1830

Aleksander  ur.26.02.1831 zgon 13.03.1900 burmistrz Lipnika.

Franciszek Stefan ur.18.12.1836

Karol ur. 1839 zgon 29.04.1843.

Bronisława ur.19.02.1843 zgon 26.05.1843

od 1837 Józef wspomniany jest, jako nauczyciel szkoły w Lipniku.

12.Wojciech Rytko  organista od 1864-do 1888 roku.

 W Lipniku, jest zgon 1. żony organisty Juli Ratskay z 13-07-1888roku dom Lipnik 160 z wyliczenia ślub w 1865roku

Zaangażował się w powstanie szkoły podstawowej [polskiej TSL w Lipniku  Dziś Nr 13 im. Władysława Jagiełły]

13.Teofil Bajorski organista od września 1888. do 13.05.1939 roku.

Urodzony w 07.02.1864 roku w Andrychowie, syn Aleksandra krawca z Kęt

Zmarł 13.05. 1939 roku w Biesku-Białej [Lipnik]

Mieszkał w Lipniku od 1883 roku. 

Był organistą od września 1888 roku w Kościele Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Biesku-Białej –Lipnik.

Ożenił się w 1892 roku z Zuzanną Gumińską z Komorowic. Miał z nią 7 dzieci.

[Józef Bajorski, Albin Bajorski, Roman Bajorski, Rajmund Bajorski, Tadeusz Bajorski, Gertruda Pawlik [Bajorska] Maria Laszczak [Bajorska]

W 1905 roku kupił 1 ha pola od Waligórów. Ze wspomnień +Marii Drożdżowej [Waligóra?]

Uprawiał pole-łąkę przy dziś ul. Warmińskiej –[część uposażenia rektora szkoły]

 był kasjerem w Kasie Stefczyka dziś w Domu Polskim Lipnik od strony ul. Podgórnej.

[W archiwum B-B brak danych o tej Kasie.]

Ożenił się po raz drugi 01.02.1932 z Zofią, Walerią Kozłowską z Piotrowic.

Z tego związku 3 dzieci: Maria, Elżbieta i  08.01.1938 roku przyszedł na świat Teofil, Franciszek Bajorski.

 grał na starych organach z Białej [ Przeniesionych do kościoła w Lipniku  w 1887 roku ]

potem od 1905 roku na organach Riegera jako opus 1232, dziś w Mesznej.

 Firma Rieger była od lat związana z Lipnikiem

 Zobacz temat  ołtarza Golgoty w Lipniku.

Zmarły w 1905 roku Gustaw Rieger brał ślub w kościele  lipnickim w 1884 roku.

14.Władysław Lindert  organista w latach 1939-1946

 ur. 10.03.1920 Lipnik-syn Jana i Ludwiki Kocur

-ślub 7.03.1945 w Białej

 -żona Jadwiga Klimczak córka Emanuela i Marii Świerk ur.19.06.1924 w Białej.

15.Władysław Kanik organista w latach 1946-1977

Pierwotnie w kościele znajdował się instrument firmy braci Rieger, zbudowany w 1905 roku jako opus 1232.
W 1976 został sprzedany nowo powstałej wówczas parafii Niepokalanego Serca NMP w Mesznej, gdzie stoi do dnia dzisiejszego.

Wystrojem nawiązywały do neogotyckiego ołtarza głównego i bocznych.

......................................................

....................................................................

..........................................................

W latach 1976-1977 zbudowano nowe organy, a ich wykonawcą jest firma Włodzimierza Truszczyńskiego z Warszawy.
Instrument, za aprobatą ks. kan. Jana Rychlika, ówczesnego proboszcza, zaprojektował Władysław Kanik,  miejscowy organista, piastujący to stanowisko w latach 1946-1977.
Niestety, nie dane mu było nigdy zagrać na ukończonym instrumencie, zmarł, bowiem kilka dni przed odbiorem instrumentu, 2 czerwca 1977 roku.

z kroniki parafialnej..

Wspaniale pracował pan Władysław Kanik – miejscowy organista, który przybył z parafii Bielany koło Kęt. Prowadził chór i orkiestrę dętą zawsze bezinteresownie.
 Prowadził też przez szereg lat śpiew unisonowy z młodzieżą miejscowej szkoły podstawowej Nr 13 w Bielsku-Białej.
Pan organista Władysław Kanik był naprawdę drugim wikarym w pracy duszpasterskiej. Wpływ jego na młodzież jest taki - jak kapłana.

Współczesne organy w kościele wspominane w kronice według projektu św. p. Władysława  Kanika.

............................................................

...............................................................................

...............................................................................................

Opis instrumentu.

7 czerwca 1977 roku, pod przewodnictwem prof. Jana Jargonia z Krakowa, odbył się komisyjny odbiór instrumentu, którego wykonanie uznano za bardzo dobre.
W dniu odpustu parafialnego, 10 września, uroczyście poświęcono nowy instrument.
Dokonał tego ks. infułat Eugeniusz Florkowski, profesor i wieloletni rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie.

Od stycznia do kwietnia 2013 roku, przy okazji remontu chóru w kościele oraz koniecznego demontażu organów, został przeprowadzony remont,
którego wykonawcą był organista z pobliskiego osiedla Złote Łany (również w Bielsku-Białej), Stanisław Gonciarczyk wraz z córką. Prace obejmowały strojenie, czyszczenie, usunięcie drobnych usterek, malowanie szafy, modyfikację elektroniki oraz dodanie połączeń oktawowych Super M I, Super M II, Super M II - M I, Super M III - M I.

Instrument posiada ogółem 2156 grających piszczałek i 12 niemych.
Zasilany jest dmuchawą elektryczną napędzającą trzy miechy pływakowe: jeden dla manuału I i pedału, drugi dla manuału II i trzeci dla manuału III.
Wiatrownice stożkowe, traktura elektro-pneumatyczna.

Charakterystyka poszczególnych głosów:

Manuał I (Hauptwerk) – w środkowej części instrumentu:

Bourdon 16' – drewniany, kryty;
Pryncypał 8' – metalowy, otwarty (C-h w prospekcie);
Flet 8' – C-H drewniany kryty, c-a² drewniany otwarty, b²-a³ metalowy otwarty;
Oktawa 4' – metalowa, otwarta (C-H w prospekcie);
Flet prosty 4' – C-f drewniany kryty, fis-f² metalowy kryty, fis²-a³ metalowy otwarty;
Quartan 2x [2 2/3' + 2'] – metalowy, otwarty, nierepetujący;
Róg nocny 2' – metalowy, koniczny, o szerokiej menzurze;
Mixtura 5x – metalowa, otwarta, repetująca:
C: 1 1/3', 1', 2/3', 1/2', 1/3'
c: 2', 1 1/3', 1', 2/3', 1/2'
c¹: 2 2/3', 2', 1 1/3', 1', 2/3'
c²: 4', 2 2/3', 2', 1 1/3', 1'
Trompet 8' – stopy i roztrąby metalowe.

Manuał II – w prawej części instrumentu (patrząc od ołtarza):

Flet kryty 8' – C-a² drewniany kryty, b²-f³ metalowy kryty, fis³-a³ metalowy otwarty;
Salicet 8' – metalowy, otwarty (C-B w prospekcie);
Pryncypał 4' – metalowy, otwarty;
Bachflet 4' – C-h¹ drewniany kryty, c²-f² metalowy kryty, fis²-a³ metalowy otwarty;
Sesquialtera 2x [2 2/3' + 1 3/5'] – metalowa, otwarta, nierepetująca;
Flet leśny 2' – metalowy, koniczny;
Mixtura Acuta 4x – metalowa, otwarta, repetująca:
C: 2/3', 1/2', 1/3', 1/4'
Gis: 1', 2/3', 1/2', 1/3'
e: 1 1/3', 1', 2/3', 1/2'
c¹: 2', 1 1/3', 1', 2/3'
gis¹: 2 2/3', 2', 1 1/3', 1'
e²: 4', 2 2/3', 2', 1 1/3'
Obój 8' – metalowy, C-f³ językowy, fis³-a³ labialny.

Manuał III – w środkowej części instrumentu, położony wyżej i prostopadle w stosunku do pozostałych sekcji brzmieniowych ("Kronwerk"):

Gedackt 8' – C-H drewniany kryty, c-f³ metalowy kryty, fis³-a³ metalowy koniczny;
Flet rurkowy 4' – C-H drewniany kryty, c-f² metalowy półkryty rurkowy, fis²-a³ metalowy koniczny;
Pryncypał 2' – metalowy, otwarty;
Gemskwinta 1 1/3' - metalowa,  koniczna;
Cymbel 3x – metalowy, otwarty, repetujący:
C: 1/2', 1/3', 1/4'
c: 2/3', 1/2', 1/3'
c¹: 1', 2/3', 1/2'
c²: 1 1/3', 1', 2/3'
c³: 2', 1 1/3', 1'
Vox humana 8' – metalowy, C-e³ językowy, f³-a³ labialny.

Pedał – w lewej części instrumentu:

Pryncypał 16' – drewniany, otwarty;
Subbas 16' – drewniany, kryty;
Oktawa 8' – metalowa, otwarta (C-h w prospekcie);
Flet basowy 8' – drewniany, kryty;
Oktawa 4' – metalowa, otwarta (C-H w prospekcie);
Mixtura 4x [2 2/3' + 2' + 1 1/3' + 1'] – metalowa, otwarta, nierepetująca;
Puzon 16' – drewniany.

Skala manuałów: C-a³; skala pedału: C-f¹.

16.Tadeusz Bojdys  organista w latach  1977- 1994

z kroniki parafialnej..

……………………………….

1 maja 1994opuścił stanowisko organisty (z własnej woli) Tadeusz Bojdys.
Skomplikowało to sprawę śpiewu podczas nabożeństw w kościele.
Czasowo organistą został uczeń szkoły muzycznej,  Andrzej  Mozgała, przy ważnych uroczystościach przygrywał na organach organista z innej parafii: Kozy, Biała, Straconka.

17.Andrzej  Mozgała organista od maja 1994 do 2007

18. Grzegorz Sordyl organista od 2006-2007 do dziś [ w 2017]